14A

Lucius Manlius was een erg wrede man. Daarom noemde de Romeinse burgers hem de tiranieke. Deze wreedheid gebruikte hij niet alleen tegen vreemden, zoals zijn soldaten en slaven, maar ook tegen verwanten en zijn eigen bloed. Want hij had zijn zoon Titus, een brave jonge man, uit de stad, uit het huis en bij zijn vrienden vandaan gehaald. De jongeman leidde met zijn slaven een leven in armoede en deed slaven werk. Waarom had zijn vader dit gedaan? Omdat hij nogal moeilijk sprak. De vader genas de handicap van de zoon niet, maar maakte het kwaad erger, omdat hij hem bevolen had op een akker tussen de schapen te leven. Alle burgers waren boos op de wreedheid van zijn vader, behalve zijn zoon zelf. Want vader en zoon verschilden onderling erg. De zoon had een vriendelijk karakter. Daarom wilde hij nadat hij over de rechtzaak van zijn vader gehoord had, liever zijn vader helpen dan zijn vijanden.

***

Titus Manlius haastte zich stiekem naar Rome, naar het huis van Marcus Pomponius, de volkstribuun. Bij de deur zei hij tegen diens slaaf: “Ik ben Titus Manlius, Lucius’ zoon. Ik wens onmiddellijk onder vier ogen een gesprek te hebben met Pomponius!” Pomponius was met zijn vrienden in de (woon)kamer. Nadat hij van de aankomst van de jongeman had gehoord, zei hij tegen zijn vrienden: “Zonder twijfel is hij boos op zijn vader. Mij wenst hij in te lichten over nieuwe aanklachten. Daarom wil ik met hem praten.” Daarna beval hij allen de kamer uit te gaan. Maar zodra Titus de kamer is binnengekomen, gaat hij staan bij het (aanlig)bed van Pomponius, trekt hij zijn mes en zegt hij: “Zie af van de aanklachten tegen mijn vader ! Als je niet toegeeft doorsteek ik je met mijn mes!”
De tribuun ziet, alleen en ongewapend, het mes flikkeren voor zijn ogen en door grote angst verschrikt geeft hij toe aan Titus.
De volgende dag ziet Pomponius af van de rechtszaak en is het volk, ofschoon het de vader liever wilde straffen, toch verheugd over de grote trouw van de zoon.
Later stond de jongeman in Rome in groot aanzien.